Valerija Stam

Imię i nazwisko

Valerija Stam
326 lat (Przeobrażona w wieku 23 lat)

Wygląd

Fizyczność Valeriji od wieków była jej niewątpliwym atutem. Żaden człowiek, niezależnie od płci, nie był w stanie przejść obok niej obojętnie. Po przybyciu Wampirzycy do miasta Fallentown, nadal stanowiła obiekt pożądania wielu śmiertelników. Mogła im się wydawać kobietą idealną. Swoje piękne kształty podkreślała eleganckimi, czarnymi strojami, które nadawały jej tajemniczości i drapieżności. Jej blada cera mocno kontrastowała z kruczoczarnymi, długimi włosami i ciemną oprawą oczu. Niewielu ludzi było w stanie przetrzymać jej mocne, wyraziste spojrzenie, które wydawało się zmieniać wraz z nastrojem Wampirzycy. Znacznie inaczej postrzegali ją przedstawiciele reprezentowanej przez nią rasy. Delikatne rysy twarzy Valeriji, tworzące idealną symetrię sprawiały, że inne Wampiry podchodziły do niej w sposób dość lekceważący. Była dla nich zbyt subtelna, co sprawiało, że wątpili w jej umiejętności. Ponadto Valerija doprowadziła do niemal całkowitej zmiany swojego zgryzu, po przez ścieranie kłów, co również spotkało się z ostrą krytyką ze strony jej rasy. Kolejną różnicą był fakt, iż jak na Wampirzycę miała nietypowo zadbane dłonie. W efekcie jej odmienną naturę zdradzały jedynie stopy, na których widniały liczne blizny, zadarcia i ślady zaschniętej ziemi. Valerija bowiem od ponad trzystu lat polowała jedynie na boso. Przez te zaburzenia wampirzej natury, niekiedy była nawet oskarżana o separację od swojej rasy, co uznawała za największą z możliwych obelg.

Historia

Valerija Stam przyszła na świat w 1684 roku. Dwadzieścia trzy lata później została zaatakowana przez Wampira. Nigdy nie przypomniała sobie swojej przeszłości, ani okoliczności w jakich została ugryziona. Nie wie też, komu zawdzięcza tę niesamowitą przemianę. Warto wspomnieć, że Valerija uwielbia swoją naturę. Nie wyobraża sobie, aby to wszystko mogło ją ominąć. Początki były dla niej niezwykle trudne. Poza nadludzkim bólem, który towarzyszył przemianie, musiała się dostosować do całkowicie nowej sytuacji. Nikt jej nie wyjaśnił, co się z nią dzieje, dlaczego ma takie przerażające pragnienia, skąd pojawiły się niesamowite zdolności. Valerija poznawała siebie na nowo. Sto osiemnaście lat spędziła w tropikalnej puszczy, polując w okolicach dorzeczy Amazonki. Kolejny wiek bytowała w Europie, zadamawiając się w słoweńskich jaskiniach. Seria morderstw, do których się przyczyniła, stała się bezpośrednią przyczyną jej przeprowadzki do podnóży Gór Zaskar na terenie Indii. Od tego momentu Valerija już nigdy nie polowała w obrębie czterystu metrów od swojego miejsca zamieszkania. W 2002 roku postanowiła ponownie zmienić otoczenie. W ten sposób stała się mieszkanką miasta Fallentown.

Charakter

Valerija zawsze była osobą dumną i samodzielną. Nigdy nie prosiła nikogo o pomoc. Odkąd pamięta, źle znosiła towarzystwo innych Wampirów. Wolała działać na własną rękę… samotnie. Pała nienawiścią do wszystkich ludzi. Brzydzi się ich. Wstydzi się tego, że kiedyś była jedną z tych głupich, marnych i słabych istot. Człowiek w jej opinii jest, był i zawsze będzie kimś kompletnie bezwartościowym. Wampirzyca jest zatwardziałą zwolenniczką powstrzymania ugryzień, które nie kończą się śmiercią ofiary. Nie życzy sobie, by ludzie, dostawali przepustki do jej świata. Jedynymi istotami jakie darzy szacunkiem są inne Wampiry. Czym osobnik jest starszy, tym większy respekt wzbudza u Valeriji. Imponują jej wszystkie nadprzyrodzone umiejętności przedstawicieli jej rasy, w szczególności szybkość i siła. W kontaktach z innymi Wampirami stara się być ostrożna i chłodna. Uważa aby nie zdradzać przed innymi swoich stanów psychicznych, ale nie zawsze potrafi zapanować nad emocjami. Valerija od dawna miała problemy z nagłymi, niepohamowanymi wybuchami agresji, które niekiedy kończyły się tragicznie. Nadal w wielu sytuacjach musi walczyć ze swoją drapieżną naturą. W stosunku do ludzi odnosi się z pogardą, aczkolwiek fascynują ją liczne zjawiska, które zaobserwowała jedynie wśród tej rasy. Wilkołaków i Demonów stara się unikać. Niestety w mieście Fallentown taka selekcja jest niemal niemożliwa, zwłaszcza, że Valerija miewa poważne problemy z rozpoznaniem „wroga”.

Inne

Kiedy Valerija zaczyna odczuwać głód, bezzwłocznie wyruszała na daleki wschód, by tam polować na swoje ofiary. Zdarzają się jednak takie okresy (w ciągu ostatniego stulecia niemalże ciągłe), w których Wampirzyca odczuwa minimalne pragnienie. Ale polowania na ludzi zawsze były dla niej niezwykle podniecające. Dlatego nawet jeśli w danym momencie nie czuje takiej potrzeby, w ramach samo uszczęśliwienia, trzy razy na tydzień, wyrusza na daleki wschód, na łowy. Tradycyjną pamiątką z takiej podróży jest buteleczka krwi, która zaraz po oetykietowaniu, trafia na półkę w „The Cellar under the Talons”.