Bar mleczny

Rozpięła mu spodnie, które przed chwilą założył. Wampir. Wampir. Brzmiało jej w uszach. Usiadła na blacie, ściągając podwiniętą bluzkę. Czekała na niego. Oj, nieważne. Był wampirem, ale był też facetem, facetem z tym, czego dokładnie w tej chwili potrzebowała. Może chciała go trochę wykorzystac, ale czuła, że on nie będzie długo płakał

Spodnie, które przed chwilą założył znów zostały ściągnięte. Postanowił, że koszula powinna do nich doączyć. Został w bokserkach. Chciał ją tylko wykorzystać? Nie wiedział tego w tej chwili. Melania go cholernie podniecała i tylko o tym teraz myślał. Co z tego, że drugi raz. Taka chwila może się już nie powtórzyć. Pocałował kobietę w usta.

Wsunęła palce w jego włosy. Chciała jeszcze raz się zranic, żeby poczuc to niesamowite uczucie jeszcze raz. Pogładziła swojego palca, z którego na nowo wytrysnęła krew. Przejechała nim po jego twarzy, dotykała policzki, ucho. Czuła jak cieknie po jej palcu kropla za kroplą. To było jak narkotyk. Nie chciała się ranic, ale to sprawiało jej taką przyjemnośc. Wsunęła dłoń w jego bokserki. Przysunęła się bliżej.

Jej krew na jego twarzy, jej palce tak blisko jego męskości. Znów, na nowo, czuł, że odlatuje. Zlizywał każdą kroplę krwi, która spływała z jego twarzy w dół. Trudził się by złapać kapiące krople. A ona tak ładnie pachniała. Była taka kobieca. Żył chwilą.

- Robi się bardzo późno. Muszę iśc do pracy - szepnęła i odsunęła go od siebie.
Pomyślała, że źli robi, bo przecież chciała. Ale koniec. Na dziś już starczy.

Spojrzał na nią.
- Masz rację. Na dziś starczy.
Ubrał się i ogarnął bar. Nie chcieli przecież, żeby kelenerka z samego rana zobaczyła pełno krwi.
Odprowadził ją do wyjścia. Dalej był podekscytowany, Melania działa na niego jak narkotyk.
Zbliżył się do niej po raz ostatni i pocałował ją. Tylko tak mógł podziękować za dzisiejszą noc.
- Jest już późno, odprowadzić cię?

- Nie. Poradzę sobie. Jestem dużą dziewczynką.
Miała nadzieję, że ciotka jej nie zobaczy. Ubrudzona krwią, potargana i zmęczona.

- Uważaj na siebie. - Nicolas ostatni raz posłał jej czułe spojrzenie. - Ja tu zostanę. Ktoś musi oddać kelnerce zapasowe klucze.
Kiedy Melania stała już w drzwiach Nicolas krzyknął.
- Mam nadzieje, że się jeszcze kiedyś spotkamy.