Kawalerka Raina

Claudia szła Blind Beggar Avenue. Było późno, bo po północy. Strasznie nie lubiła tego miejsca - takie obskurne i ciemne, ale miała sprawę do Ethana, która nie mogła czekać.
Od kamienic odbijał się stukot jej obcasów w kozaczkach. Ubrana w czarne skórzane spodnie i krótką, obcisłą kurteczkę zwracała uwagę przechodniów, a zwłaszcza mężczyzn. O to jej chodziło. Zaplanowała małe polowanie po spotkaniu z mężczyzną.
Zatrzymała się pod jednym z budynków i spojrzała w górę. Przez chwilę liczyła piętra i klatki w końcu wybrała odpowiednią i weszła do środka.
Wewnątrz kamienicy panował mrok i unosił się nieprzyjemny zapach. Skrzywiła się i jęknęła cicho. Nie lubiła załatwiać takich spraw sama, ale nikomu innemu by nie otworzył.
Weszła na drugie piętro i zapukała w obskurne drzwi.

Gdy drzwi się otworzyły już chciała coś powiedzieć, ale głos zamarł jej w gardle. Otaksowała jego wilgotne ciało i uśmiechnęła się przygryzając dolną wargę.
- Wybacz... ale mam sprawę... - Powiedziała w końcu jakby machinalnie, myśląc zupełnie o czymś innym.
- Mogę wejść? - Spojrzała w stalowe oczy.

Uśmiechnęła się i ominęła go w progu. Stanęła w przedpokoju i rozejrzała się. Panował tu bałagan, którego nijak nie dało nazwać się artystycznym nieładem - wszędzie porozrzucane były stare gazety, papiery, książki i diabli wiedzą co jeszcze. Skrzywiła się lekko, ale grymas znikł z jej twarzy bardzo szybko. W końcu nie przyszła tu oceniać wystroju wnętrz.
- Przepraszam, że nachodzę cię o tej porze, ale mam...hmm... problem, który... puchnie. - Uśmiechnęła się do niego przepraszająco i niewinnie.
Postanowiła się przez chwilę skupić na celach wyższych i nie zwracać wielkiej uwagi na to, że stoi przed nią mężczyzna - przystojny mężczyzna o ładnie wyrzeźbionym, wilgotnym ciele z przewiązanym ręcznikiem w pasie.
A może by tak zrobić coś, żeby ten ręcznik spadł...? Nie! Cicho, nie teraz. Później.

Spojrzała na niepościelone łóżko i stertę ubrań w kącie. Sypialnia wcale nie wyglądała lepiej, ale lepsze to niż przedpokój.
- Złamałam nos. - Odparła rozbrajająco, a oliwkowe oczy błysnęły niewinnością. - Nie mój! - dodała szybko widząc jego dziwne spojrzenie. - Niby nic, a puchnie i nabrał jakiegoś takiego dziwnego koloru...
Rozejrzała się wokoło jakby czegoś szukała po czym usiadła na łóżku czując, że obcasy w kozaczkach zaczynają wbijać jej się w pięty. Nie lubiła obcasów, zwykle chodziła na boso.
- Słyszałam, że pracujesz nad specyfikiem, który przyspiesza gojenie, czy coś w tym rodzaju. Chciałam kupić. - Uśmiechnęła się.
Czuła się dziwnie w tym pokoju i w ogóle w całym mieszkaniu. Było małe, a ona miała uraz do małych pomieszczeń. Pamiątka z Egiptu... Postanowiła jednak nie pokazywać, że jest coś nie tak, dlatego oparła się rękami o materac i przechyliła trochę do tyłu czekając na jego odpowiedź.

Spojrzała na jego pośladki ukryte za ręcznikiem i uśmiechnęła się do siebie. Przekrzywiła lekko głowę podziwiając piękną linię kręgosłupa przecinającą szerokie plecy.
Kto by pomyślał, że z Vincenta będzie, aż taki pożytek. Z własnej woli w życiu nie przyszłaby do tej speluny.
Ocknęła się po chwili, gdy dotarły do niej jego słowa.
Westchnęła.
- Jak duże jest prawdopodobieństwo, że ten nos mu odpadnie, a nie się ładnie zrośnie? - Zapytała w końcu.
Albo tu było gorąco, albo jej zaczęła szybciej krążyć krew. Zdjęła więc kurtkę kładąc ją obok siebie. Brązowo- brzoskwiniowa skóra, która została okryta jedynie czarną, obcisłą bluzeczką na ramiączka, obsypała się gęsią skórką, by po chwili wrócić do swojej gładkiej, aksamitnej postaci.

Westchnęła ciężko i przetarła palcami skroń jakby dostała nagłego ataku migreny. Nie mogła się skupić, żeby porządnie pomyśleć. Ściany jej przeszkadzały, łóżko jej przeszkadzało, on jej przeszkadzał.
Usiadła w rozkroku i oparła łokcie o uda kładąc brodę na dłoniach. Czarna bluzeczka podwinęła się odrobinę na plecach odsłaniając kawałek skóry zaraz nad linią skórzanych spodni. Zwiesiła głowę, a kaskada czarnych włosów zasłoniła jej twarz. Po chwili spojrzała na niego.
- Dużo tego masz? Może wypróbuję na kimś innym najpierw...
Kosmyki włosów opadały jej na buzię.

Roześmiała się i położyła bokiem na łóżku opierając głowę na zgiętej ręce.
- Złamałam go w przypływie emocji. Szpeci on jednak wstrętnie piękną twarz i zdaje mi się, że jest coraz gorzej. - skrzywiła się. - A... nie mógłbyś zrobić więcej, co?
Podniosła się powoli i przysunęła do niego.
- Zapłacę ci ile chcesz, ale nie mogę ryzykować oszpecenia cud- chłopięcia na całe życie!
Teraz uderzył ją jego zapach, a uzależnienie od tego człowieka powoli dawało o sobie znać.
Oblizała usta, Chyba nawet nieświadomie...

- Tak długo?! - jęknęła. - Nie da się tego jakoś przyspieszyć? Za tydzień, albo dwa to dla niego nie będzie już ratunku! Ethan, proszę cię, musi być jakieś wyjście...
Przysunęła się jeszcze bliżej patrząc na niego błagalnie. Położyła mu dłoń na policzku i zmusiła by spojrzał jej w oczy.
- Jesteś taki zdolny i mądry... Nie pozwól, żeby mój cherubinek miał brzydki nos tylko dlatego, że się nieco zdenerwowałam...
Czuła jego ciepło i mimowolne napięcia mięśni za każdym razem gdy się poruszyła.
Rozchyliła lekko usta, miała ochotę wpić się jego wargi, ale najpierw interesy, a potem przyjemność, przynajmniej tym razem...

Rozpromieniła się cała i zanim zdążyła pomyśleć pocałowała go. Wszystkie jej zmysły wybuchły nagle i niespodziewanie. W jednej chwili poczuła pożądanie, głód, rozkosz i chęć mordu. Dawno nikt tak na nią nie działał. Czyżby to dzisiaj nastał dzień, w którym pochłonęłaby jego duszę?
Oderwała się od niego nagle. Kręciło jej się w głowie, krew zaczęła krążyć bardzo szybko.
Nie mogła, dzisiaj nie, był jej potrzebny.
Z trudem wstała i czuła, że się chwieje. Nie sądziła, że owładnął nią taki głód. Potrzebowała powietrza, podeszła do okna i otworzyła je na oścież. Oparła się rękami o parapet i oddychała głęboko. Czuła jak wszystko powoli ustaje i pozostaje jedynie przyjemne uczucie podniecenia.

Poczuła jego pocałunki i uśmiechnęła się czując przyjemne dreszcze, które przechodziły przez jej ciało.
Skoro już tu jest... Nie musi wysysać z niego duszy, ale to nie znaczy, że powinna odejść nie dostając niczego.
Odwróciła się do niego i spojrzała w oczy. Usiadła na parapecie i objęła go nogami przyciągając blisko do siebie. Znów zatopiła się w jego ustach, powoli, wchłaniając smak tysiąca narkotyków, najlepszego tytoniu i chcącej za wszelką cenę żyć duszy...

Jęknęła cicho zaciskając palce na jego plecach. Czuła, że się rozpływa w silnych ramionach, miał nad nią przewagę, do końca nie wiedziała dlaczego. Napawała się pocałunkami, którymi ją obdarzał i po każdym następnym chciała jeszcze więcej.
Jego gorące ciało, zapach, smak powodowały u niej przyjemne zawroty głowy i całkowite poddanie się jego woli.
Ponownie go pocałowała, tym razem mocniej i głębiej, przyciskając do siebie jak najbliżej.

Rozkoszowała się bliskością i dotykiem. Ciężar jego ciała odbierał jej oddech i czuła przyjemny ucisk w żołądku.
Udało jej się odwrócić go na plecy. Siedząc na nim okrakiem zdjęła szybko bluzkę i wpiła się w jego usta tak szybko jakby tylko z nich mogła czerpać życiodajny tlen. Potem zeszła niżej całując szyję. Wyczuwając pulsującą tętnicę mogła sobie przez chwilę wyobrazić jak czują się wampiry; uśmiechając się do siebie przygryzła lekko gorącą skórę. Zeszła jeszcze niżej i niżej, zatrzymując się na granicy ręcznika przewiązanego przez biodra.
Całowała powoli chcąc posmakować go jak najwięcej. Za każdym razem gdy wyczuła dreszcze przebiegające przez jego ciało wzmacniała intensywność pocałunków w nieskończoność przedłużając chwilę, na którą czekał najbardziej.