Kawalerka Raina

Przez chwilę czuła się zdezorientowana znalazłszy się z powrotem na plecach. Nie miała wielkiego pola manewru co jednocześnie denerwowało i podniecało. Ponownie chciała go odwrócić, ale trzymał ją mocno, a ogniste pocałunki sprawiły, że z gardła wydobył się cichy jęk, a oddech przyspieszył niebezpiecznie.

Jęknęła spazmatycznie wyginając nieznacznie swoje ciało w łuk. Oblała ją fala gorąca i ogarnęły przyjemne dreszcze. Oddech miała szybki i nierówny przerywany jeszcze głośniejszymi westchnięciami.
Zapadła się w przyjemne zapomnienie. Teraz liczył się tylko on. Jego pieszczoty doprowadzały ją do swoistego szaleństwa, a fakt, że nie mogła dominować jeszcze bardziej podsycał to uczycie.
Gdyby był białym narkotykiem na pewno dzisiaj przedawkowałaby go wielokrotnie...

Wstrzymała oddech czując jak dotyka jej kobiecości i zamiast odgłosu wydychanego powietrza wydobyło się jęknięcie, które wywołało kolejną fale rozkoszy. A może to przez ten dotyk i gorący oddech na brzuchu? Nie wiedziała i nie obchodziło jej to. Była bezsilna, zawładnął nią całkowicie. Jedyne czego w tej chwili chciała to więcej pieszczot i pocałunków, więcej jego samego, ale czuła, że powoli przestaje jej to wystarczać. Była jednak zależna tylko i wyłącznie od tego co zrobi i nie umiała, a raczej nie chciała zmieniać tej sytuacji za żadne skarby świata.

Spojrzała mu w oczy- błyszczały się jak gwiazdy i miała wrażenie, że odbija się w nich blask księżyca. Pocałowała go głęboko i namiętnie oplatając jednocześnie nogami i zmuszając, by wreszcie w nią wszedł. Jego nagły ruch wyrwał z jej gardła przeciągły jęk i wygiął rozpalone ciało w łuk.
Wbiła w plecy paznokcie i starała się złapać choć odrobinę powietrza jak topielec.
Tak, topiła się w rozkoszy, która zalała ją nagle jak oceaniczna fala.

Nie pozwalał jej jęczeć, nie pozwalał oddychać, całkowicie zdominował wywołując cudowne dreszcze, które w żaden sposób nie mogły znaleźć ujścia. Kiedy udawało jej się uwolnić usta szeptała jego imię półprzytomna niczym w gorączce. Starała się go odepchnąć, a jednocześnie przyciągnąć jak najbliżej.
Zacisnęła mocniej uda wokół niego i odwróciła głowę na bok. Nie miała siły na więcej pocałunków, które sączyły w nią słodką, zniewalająca truciznę; chciała oddychać, ale nie mogła złapać tchu. Znalazła się w pułapce i zdała sobie sprawę, że gdyby zapragnął zabić jej ziemskie ciało mógłby to teraz uczynić bez żadnych problemów. Zimna fala przepłynęła przez jej kręgosłup gdy dotarło do niej, że ją jako demona też mógłby zabić.
Chciała coś zrobić- przejąć kontrolę i dominować, ale nie dała rady wykonać najmniejszego ruchu wciąż walcząc o odrobinę powietrza.
Było jej już wszystko jedno. Miał ja całą - jako kobietę i jako demona.

Leżała łapiąc oddech jednocześnie zastanawiając się co właściwie się stało. Kumulująca się rozkosz w końcu znalazła ujście sprawiając, że straciła jakiekolwiek poczucie czasu i miejsca.
Chciała wstać, ale była zbyt ciężka. Chciała wyjść, ale drzwi były za daleko. Pierwszy raz jej ludzkie ciało odmówiło posłuszeństwa.
Choćby móc odwrócić się do niego plecami! - Nie dała rady.
Przekręciła głowę i spojrzała w stalowe tęczówki uśmiechając się lekko. Zdołała podnieść jedynie rękę i dotknąć opuszkami palców jego warg. Potem nie pamiętała już nic, bo ogarnął ją ciężki i mocny sen.

Do jej nosa doleciał przyjemny aromat świeżo parzonej kawy. Przeciągnęła się leniwie i przewróciła na bok. Kiedy otworzyła oczy zdała sobie sprawę gdzie jest. Ten fakt pozbawił ją jakichkolwiek resztek snu. Podniosła się powoli rozglądając po pokoju. Chciała wstać, ale opadła z powrotem na poduszkę.
Nigdzie nie idzie. Jak będzie chciał się jej pozbyć to niech wystawi ją za próg, teraz nie ruszy nawet palcem.
Wtuliła się w ciepłą pościel czując na niej jego zapach.

Chwyciła kubek z kawą i napiła się trochę. Poczuła charakterystyczny smak i przyjemne ciepło rozlewające się po jej wnętrzu.
- Dobrze się spało. - Stwierdziła szczerze, uśmiechając się znad kubka parującej cieczy. - Ale chyba muszę już iść...
Popatrzyła w szare oczy i stwierdziła w duchu, że wcale nie chciała wychodzić, ale to chyba nie jej stulecie na uczucia wyższe, przynajmniej nie chciała, żeby tak było.

- Och, mój drogi, ależ ja doceniam twój wysiłek! Ten dzisiejszy jak i z wczorajszej nocy. - Zaśmiała się gryząc tosta. - Nawet mam problem w wyborze, który z nich był lepszy...
Puściła do niego oczko i szybko dokończyła trzymanego tosta zdając sobie sprawę jaka była głodna.
Jeden kawałek chleba nie zaspokoił jej głodu, ale czuła, że musi się zbierać- zmusiła się do wstania. Znalazła swoje majtki i koszulkę. Włożyła to na siebie i rozejrzała niepewnie po pokoju.
- Masz tu łazienkę? - Zapytała

Zniknęła za wskazanymi drzwiami, by po kilku minutach pojawić się znowu w sypialni, ale już bez śladów rozmazanego makijażu i splecionych włosach w luźny warkocz. Wciągnęła na siebie spodnie, a kurtkę wzięła w rękę.
- Za dwa dni zgłoszę się po specyfik. - Uśmiechnęła się. - Ile będzie kosztował?

Uśmiechnęła się błogo na wspomnienie o Vincencie.
- To moja słodka tajemnica, taki mały, niespodziewany prezent, który niestety w końcu będę musiała oddać.
Wyszli na zewnątrz. Ethan podpalił sobie papierosa, którego mu zabrała i zaciągnęła się dymem.
- Zapal sobie drugiego. - Stwierdziła widząc, że prawdopodobnie czeka na zwrócenie zdobyczy.
Powoli wracała do normalności.

- Widzę, że na filozoficzne rozważania cię wzięło... - spojrzała na niego podejrzliwie. - Nie jestem kompetentną osobą to takiej rozmowy. Zapewne doskonale wiesz jak traktuję ludzi. To, że niechcący masz specjalne przywileje nie oznacza, że wszyscy tak mają.
Zaciągnęła się papierosem i skrzywiła lekko. Miała ochotę na swoje cygaretki, gorącą kąpiel i własne łóżko, a przede wszystkim na porządne śniadanie.

- Oczywiście, że nie żyjesz na mojej łasce. - rozproszyła dłonią dym sprzed nosa. - Takie życie jest niezmiernie nudne i mało rozwojowe, zarówno dla hodowanego jak i hodowcy. Za skarby świata nie podjęłabym się czegoś takiego, bo zanudziłabym się na śmierć. Miałam na myśli trochę inne przywileje, ale pojmuj to jak chcesz.
Zaciągnęła się dymem jeszcze raz i zadeptała peta.
- Wpadnę za dwa dni, wieczorem, tak jak prosiłeś. Mam nadzieję, że mikstura jest skuteczna. - Pocałowała go na pożegnanie zatrzymując usta przy jego na nieco dłużej.
- Jakbyś się stęsknił to wiesz gdzie mnie szukać. - Uśmiechnęła się patrząc ostatni raz w stalowe tęczówki.