Hyette Lyuu

Licząca metr siedemdziesiąt blondynka o zielonych oczach, a właściwie już o jednym zielonym oku, gdyż drugie straciła podczas napadu na jej antykwariat. Nie widzi na nie, więc przykrywa je czarną przepaską, bądź blond grzywką. Tak w gwoli ścisłości, dobrze działające jest oko lewe. Ma jasną karnację, której nie znosi. Zbyt kościste dłonie z długimi palcami i wiecznie połamanymi paznokciami. Zwykle nosi proste czarne, bądź granatowe dżinsy i jasne koszulki. Gdy jest chłodniej ubiera sweter. W uszach zawsze błyszczą jej złote kolczyki w kształcie gwiazdek – znalazła je kiedyś w starej pozytywce i od tamtej pory nie rozstaje się z nimi. Po sklepie porusza się boso.
Liczy sobie dwadzieścia dwa lata.

Hyette urodziła się i wychowała w Szanghaju. Jej ojciec miał chińskie korzenie, matka zaś była Amerykanką. Dzieciństwo miała normalne. Trochę dokuczania w szkole, okulary, aparat na zęby. Gdy skończyła osiemnaście lat postanowiła odwiedzić dziadków, którzy mieszkali w Fallentown. Po przyjeździe okazało się, że żyje tylko jej babcia, która z trudem wiąże koniec z końcem prowadząc podupadający antykwariat. Hyette pomogła jej w sklepie trochę rozkręcając interes. Któregoś dnia było włamanie. Trzech mężczyzn wtargnęło do antykwariatu, wówczas zabito babcię dziewczyny, a jej uszkodzono oko co spowodowało ślepotę. Po czterech latach spędzonych w tym mieście dowiedziała się, że rodzice zginęli w wypadku samochodowym pozostawiając jej spadek. Została sama i jakoś musiała dać sobie z tym wszystkim radę.

Mimo tego, co zdarzyło się w sklepie Hyette jest nastawiona pozytywnie do ludzi, a także do bestii. Nie wie kim byli włamywacze, więc nie obwinia o to żadnej ze stron. Często się uśmiecha, choć w jej spojrzeniu można dostrzec coś jakby melancholię. Zwykle mówi mało, jednak bywają momenty, gdy język jej się rozwiązuje. Kocha stare przedmioty, a także książki. Jest dość bogata, gdyż rodzice zostawili jej dużo pieniędzy. Nie rusza ich jednak bez wyraźnej potrzeby. Utrzymuje się z prowadzenia antykwariatu. Ma kota Syriusza, który wygląda jak siedem nieszczęść i zwykle śpi w koszyku obok pięknego pianina ustawionego w rogu sklepu.