Mieszkanie Klahy

Mleczna strużka padała szerokimi pręgami na krótkie włosie dywanu. Ostre, iluzoryczne światło księżyca oświetlało nowoczesne meble, wydobywając z nich nikły cień tej tajemnicy, którą mają wnętrza stare i skrzypiące, a wilgotny, chłodny zapach jesiennego miasta sączył się do pomieszczenia przez otwarte bezczelnie okno.
A ciemna postać Oscara właśnie chowała wytrych do kieszeni, odwracała się, by zamknąć oknnice - bo wszak nie chciał gorszyć dzieci mieszkających w sąsiedztwie! Szeroki uśmiech złowrogiej, demonicznej satysfakcji rósł mu na ustach, sploty ohydnych węży oplatających jego wnętrzności ścisnęły się z podniecenia. Oczy inkuba świeciły się tą gorączką zniecierpliwienia, tą samą, kiedy masz spotkać dawno wyczekiwaną, dawno niewidzianą osobę - ludzie na stacjach kolejowych mają takie oczy.
Oscar zarzucił plecak na ramię.
Ruszył salonem boso, bezszelestnie niczym rasowy kot. Otarł się nawet udem o kanapę, po czym wyszedł na korytarz.
Bez najlżejszego dźwięku wszedł do łazienki - udało mu się trafić do tego pomieszczenia za drugim razem. Był wszak boski!

Oscar zapatrzył się w swoje odbicie, idealne odbicie na gładkiej tafli zaczynało mu się nudzić. Odrzucenie i irytująca niemożność wypełnienia swej misji tutaj również - był złym inkubem. Machinalnie poprawił włosy, oblepiały jego kości policzkowe, skronie, wchodziły do świecących oczu. W świetle łazienkowych lamp jego naga skóra lśniła cudownie. Oblizał suche usta.
Potem ucałował z miłością swoje odbicie, opierając się dłońmi po jego bokach, wspinając się na palce nad umywalką - ten chłopiec wszak był uroczy!
Odsunął się z podnieceniem między czarnymi brwiami.
Dźwięcząc srebrnym łańcuszkiem, migoczącym w jego palcach, wyszedł nareszcie z łazienki.
Ocierając się o ciepłe ściany, przeszedł więc do sypialni (zahaczając o kuchnię i jakieś dziwne pomieszczenie). Cichutko odchylił drzwi, niezbyt szeroko, tak, aby nie było go widać (był wszak kotem - drapieżcą! - niewidocznym), nie wchodząc do środka.
Widział ciemność, widział jednak też jasne ciało na łóżku.
- Miau - dał wyraz swej obecności tutaj poprzez ciche, zachrypnięte miauknięcie.